İçimde hızla yükselen bir karanlık var, hissediyorum...
Şarkılar teğet geçiyor,
Şiirler yürüyemiyor, ciddi kırıklar sarmış kelimeleri...
Donup kalmış sanki zaman, akmıyor....
Dokunsam ellerim yanar, acısından
Dokunmasam cesaretim sızlar.....
Ruhum yüzüstü düştü yine, iklimsizliğine..
"Ruh" benim suçlu olduğumu düşünüyor vazgeçiyor benden...
Küsüz şimdi.......
Oysa, bende vazgeçişler çok daha eski...
Bilmiyor.....
Biraz hayattan, biraz benden ama en çok da senden,
Duygusal atık gibi, ağzımda bıraktığı tadı...
Dişlerime çarpıyor keder, yutmaktan korkuyorum
Şöyle, derinden bir nefes alamıyorum,
Boğazımda düğümlenmiş "keşkeler" var....
İsyan etmeyi özledim...
Biliyorum,
Kocaman bir bulut geçiyor içimden,
Sel götürdü mevsimlerimi, baharlar şaşkın ve kaygılı...
Her yağmurda öfkem ıslanıyor, ben kusuyorum
Ciğerlerimde yoğun bir toprak kokusu Dudağımı büktüm,
Gözlerimi sımsıkı kapattım, ağlamamak için.........
Beni terketmesini bekliyorum,
Fakat içimde öyle çok gürültü yaptı ki, susmayı ezberledim...
Öksürdükçe çamura bulanıyor en derinim.....
ezberimde sana yer kalmadi cok uzgunum...
